نظرات (۳)
جمعه ۱۳ آبان ۰۱ , ۱۶:۳۶
** دلژین **
روح پدر بزرگوار شاد
+چرا باید واکنش بدی نشون بدیم
این اصلا بد نیست که آدم انتظار کمک و همراهی از خانواده اش داشته باشه ، جایی بد میشه که تو مطلقا هیچ کاری انجام نمیدی تا دیگران اون کار رو برات انجام بدن ... همیشه باید یک حرکت از سمت تو باشه و برای همراهی کمک گرفتن هیچ ایرادی نداره :) بالاخره هرکس روحیه ی خاص خودش رو داره
اگر میخوای محکم باشی ، مستقل بشی ، از قدم های کوچیک شروع کن ، مثلا اگر تا دیروز برادرت یا مادرت میرفته خرید مایحتاج تو رو میکرده ، گاهی تو برعهده اش بگیر و ... قدم های کوچیک کوچیک ...
+pms دست از سر هیچ خانمی بر نمیدارع :))
ممنونم دلژین عزیزم
+ آدمیه دیگه گفتم شاید کسی واکنش خوبی نشون نده...
آخه درد اینجاست که من شرایطم جوری بود که خیلی کار ها رو خودم انجام میدم و نادر وقتایی از بقیه کمک میخوام اونم بدلیل اینکه من با بعضی محیط ها آشنایی ندارم و بودن ی مرد یکم کمک کننده اس ! ولی دروغ چرا من دیگه آدمش هم نیستم که از این آدم ها کمک بخوام ، این روزها که ذره ذره آب میشم برای فکر های متوالی برای راه هایی که خیلی ازشون سخت عبور میکنم ولی کسی به روی خودش هم نمیاره که منی هم وجود داره ...
خدای منم بزرگ اینجوری نمیمونه ولی ناچارم این روزها رو بگذرونم چه به سختی چه آسونی !
pmsکه نیست درد و بلاست ! حسم نسبت بهش مثل ی غول دو سره :))
جمعه ۱۳ آبان ۰۱ , ۲۰:۲۹
یاس گل
دوران سخت کارآموزی 🙃 یادمه روزی که گفتن باید بریم دنبالش واقعا تک و تنها نمی دونستم چه کار کنم. چون ما باید می رفتیم کارخونه و بیشتر کارخونه ها هم توی اتوبان و فضای خارج از شهر هستن تقریبا.
از بعضی دانشجوهایی که قبلا رفته بودن سوال می پرسیدیم. یادمه مادرم هم به چندجا تلفن می زد تا ببینه شرایطشون چطوریه. یکی از این کارخونه ها با مادرم رفتم و صحبت کردم. ولی دومی رو با چندتا از بچه ها گروهی رفتیم و گذروندیم.
امیدوارم توی این دوره کسی یا کسانی کنارت باشن و کمکت کنن که راحت تر بگذرونی
یاس من کارآموزیم رو میتونم کنار داداشم توی ارگان خودشون بگذرونم ولی نمیخواد :) !
آره درکت میکنم چی میگی ، آدم وقتی به چیزی آشنایی نداره یکم براش سخته ، منم مثل توهم اول راه و تاتهش بخون چی به چیه :)
ان شاءالله عزیزم :)
توکــــا مینویسد !🌱
