نمیدونم چه دلیل مزخرفی پشت این حرفا بود ولی حال منو دگرگون کرد شدیدا دگرگون ! آخه واقعا آدم تا وقتی عاشق نشه مگه ازدواج معنی داره ؟ بخدا من نمیتونم برای ازدواج بدون عشق خودمو توجیه کنم ! آخه این حرفایی که میگن بعد از ازدواج عشق خودش میاد دروغه بخدا دروغه !
ساعتها خودم رو تخلیه روحی کرده بودم ولی وقتی از پیاده روی شبانه برمیگشتم خونه با آدمایی مواجه شدم که واقعا حوصله اش رو نداشتم بشینم کسیو توجیه کنم !
نمیدونم دلیل اینکه فلانی زیادی فکر منِ چیه ! اصلا گیریم اون آدم احترام زیادی به منو خانوادم داره ! ولی آدم وقتی ندونه با خودش چند چندهِ چجوری میتونه یکی دیگه رو با دستای خودش خوشبخت کنه ها؟ اینکه خیلی از آدما به عشق اینکه زندگیشون گل و بلبل میشه ازدواج میکنن ولی زهی خیال باطل همش پوچ بود ! هستن کسایی که خوشبخت میشن ولی اونا واقعا از نظر روحی سالمن ...
