من فقط دست نوشته هاش رو خوندم ولی هنوز صداش رو نشنیدم ! چه جالبه من شماره اش رو دارم باره ها هم خواستم زنگ بزنم صداشو بشنوم ولی بعد با خودم گفتم این دختر رو همینقدرم که کنار خودت داری برو کلاهتو بنداز هوا !هیچ وقت فکر نمیکردم من عمیق با ادما خو میگیرم و ن صرفا عاشق !شاید چون من کسی گاهی برام نمرده بلد نیستم ! شایدم عاشق شدم و خودم بی خبر بودم از دنیا ...
من چقدر دستنوشته هاش رو دوست میدارم !حتی شده با غم پنج سال پیشش بشینم و گریه کنم و ساعتهــا بهم بریزم ! یکی از دلایلی که همیشه دلم نخواست بد بنویسم توی صفحه وبلاگَ م که نکنه شاید یه رهگذری به سرش بزنه ارشیو زیر و رو کنه و دری وری های منو بخونه و غصه بخوره که پیش خودش بگه اون چقدر دارا تر از منه ولی همون قدر غصه دار ترِ ... آره آرشیو رو هم پاک کردم چون شک ندارم خاموش هایی هستند که هیچوقت نمیخوان روشن بشن ...
اون با نوشتن توی این صفحه همشهریایی که یکیشون همسایه نزدیکشون بود رو پیدا کرد جالب اینجاست اصلا همدیگرو قبلا حتی گاها ندیده بودن ! چقدر دنیا کوچیکِ چقدر آخه ... من قبل تر ها یه پیج برای وبلاگِ قبلیم ساختم گاها کسایی که فالو میکردن همشهریام بودن و اینقدر میدیدمـشون که گاهی به سرم میزد برم جلو بگم فلانی من کاملا میشناسمت بماند که چند نفری حقیقی شدن و من بعد تر ملاقات هم داشتَ م باهاشون و بهشون میگفتم فلانجا دیدمتون ولی روم نشد بیام جلو ...
این همه نوشتم که آخرش بگم میخوام مثل میم سکوت باشم مثلا از دردام و شکست هام فقط برای خودم نگه دارم و حتی در کنار دوستای مسخرهَ م هم سوز نیاد ازَم بیرون ...
خدای من حتی گاها از خلق شدنم هم در عجبَ م مثلا من برا این دنیا چگونه براوردنده ی مسئولیت ها بودم (کافر نیستم ولی گاهی بی ایمان میشم)!
